Φρουτάκια: μια κυβερνητική εξαγγελία για τη "νέα κοινωνία των αξιών" / του Βασίλη Θεοδώρου

Από το περασμένο καλοκαίρι η κυβέρνηση επιχειρεί με σχετικό νομοσχέδιο να επανεισάγει το τζόγο της γειτονιάς, τα γνωστά «φρουτάκια», που είχαν απαγορευτεί από το 2002.

Το μέτρο έχει καθαρά εισπρακτικό χαρακτήρα. Τα έσοδα έχουν προϋπολογιστεί κα έχουν αποτελέσει εδάφιο του «μνημονίου», χωρίς να μας το έχουν ζητήσει οι δανειστές μας. Ο τζόγος γίνεται έτσι άμεσα προσβάσιμοc σε μεγάλη μερίδα των Ελλήνων προκειμένου να εισπραχτούν τέλη και φόροι. Η κυβέρνηση ενώ αδυνατεί να πατάξει τον παράνομο τζόγο ισχυρίζεται ότι αυτό θα συμβεί αυτόματα μέσα από τη νομιμοποίηση. Στην πραγματικότητα νόμιμα και παράνομα δίκτυα θα λειτουργούν παράλληλα, με ανυπολόγιστες κοινωνικές κα οικονομικές συνέπειες.

Η διαθεσιμότητα και η ευκολία της πρόσβασης αποτελούν παράγοντες που θα οδηγήσουν σε αύξηση των τακτικών ή ευκαιριακών παικτών. Παράλληλα θα αυξηθούν και αυτοί που θα ασθενήσουν ψυχικά, οι παθολογικοί παίκτες.

Οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι:

1. Τα VLT (Video Lottery Terminal) ή «φρουτάκια», αποτελούν την πιο εθιστική μορφή του τζόγου, επειδή κανείς ποντάρει μικρά ποσά, επαναλαμβανόμενα και μαθαίνει αμέσως αν κέρδισε.
2. Οι νεαροί άνδρες (16-30) που παίζουν«φρουτάκια» αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν από προβληματικό τζόγο.
3. Η πλειονότητα των παθολογικών παικτών εμφανίζει συμπτώματα κατάθλιψης, άγχους και θυμού, κάνει κατάχρηση αλκοόλ, έχει σκέψεις για αυτοκτονία, εμφανίζει επαγγελματικές δυσκολίες, ψεύδεται και συχνά εξαπατά, παρουσιάζει διανοητική εξασθένηση (σκέψη, μνήμη, επίλυση προβλήματος, συγκέντρωση, χρόνιο στρες).
4. Συνήθη αποτελέσματα του τζόγου είναι η κατασπατάληση πόρων και η υπερχρέωση, η διάρρηξη των οικογενειακών σχέσεων, η επιβάρυνση της ψυχικής και σωματικής υγείας των άλλων μελών της οικογένειας, τα διαζύγια, η απώλεια κοινωνικής ζωής και η παραβατικότητα.
5. Τα χρήματα που κάποιος παίζει (ένας παίκτης παίζοντας με κέρματα δαπανά περίπου 72 ευρώ σε μια ώρα), αφαιρούνται από τις ανάγκες της οικογένειας και από την τοπική οικονομία (διότι αντί κανείς να ψωνίζει, δαπανά τα χρήματα στο τζόγο).
6. Η συνεχής προβολή του τζόγου στα ΜΜΕ, τον κινηματογράφο και την διαφήμιση ενθαρρύνει τους ανθρώπους, κυρίως παιδιά και εφήβους, να τον αποδέχονται ως μια συναρπαστική δραστηριότητα. Επιπλέον λειτουργεί ως δέλεαρ, καθώς πάντα δημιουργεί και την παραπλανητική εντύπωση πως οι περισσότεροι παίκτες κερδίζουν.

Παρά την καθολική αντίθεση των Ελλήνων πολιτών (το 77% διαφωνεί κάθετα), η κυβέρνηση κόβει και ράβει το νομοσχέδιο εδώ και μήνες, με στόχο να παραπλανήσει την κοινή γνώμη για τις προθέσεις της και να ικανοποιήσει τους γνωστούς επιχειρηματίες (που είναι ταυτόχρονα εργολάβοι του δημοσίου και καναλάρχες), που θα πάρουν τις άδειες του νόμιμου τζόγου.

Οι επιπτώσεις στους ανθρώπους, τις οικογένειες, τον κοινωνικό ιστό και τις τοπικές οικονομίες θα είναι ανυπολόγιστες, όπως συνέβη σε άλλες χώρες πριν από εμάς (π.χ. Σερβία). Το χειρότερο όμως είναι ότι ο μαζικός νόμιμος τζόγος, βαπτίζεται ανάπτυξη, ανάγεται σε «σήμα κατατεθέν» της «κοινωνίας των αξιών» και θα οδηγήσει σε ένα παιδαγωγικό παράδειγμα για τον άνεργο και τον νέο, στην εποχή της κρίσης.